อุปกรณ์วัดกระแสไฟฟ้าส่วนใหญ่สร้างขึ้นรอบ ๆ โวลต์มิเตอร์ดิจิตอลโดยมีปริมาณทางกายภาพที่จะวัดถูกแปลงเป็นแรงดันไฟฟ้าโดยใช้เซ็นเซอร์ที่เหมาะสม

นี่เป็นกรณีของมัลติมิเตอร์ดิจิตอลซึ่งนอกเหนือจากการเสนอฟังก์ชั่นโวลต์มิเตอร์แล้วยังมีตัวแปลงกระแสไฟฟ้าแรงดันไฟฟ้าอย่างน้อยหนึ่งตัวเพื่อใช้งานเป็นแอมมิเตอร์และเครื่องกําเนิดไฟฟ้ากระแสคงที่เพื่อทํางานเป็นโอห์มมิเตอร์

พวกเขาใกล้สูญพันธุ์แม้ว่าจะยังคงใช้เป็นตัวบ่งชี้อย่างรวดเร็วของขนาดหรือการเปลี่ยนแปลงของแรงดันไฟฟ้าที่วัดได้ พวกเขามักจะประกอบด้วยหนึ่งมิลลิเมตรในชุดที่มีความต้านทานสูง อย่างไรก็ตามความต้านทานนี้ของคําสั่งไม่กี่ kΩ ต่ํากว่าความต้านทานภายในของโวลต์มิเตอร์ดิจิตอลอย่างมีนัยสําคัญมักจะเท่ากับ 10 MΩ

ด้วยเหตุนี้โวลต์มิเตอร์แบบอะนาล็อกจึงแนะนํา

ทีวี led

การรบกวนที่มากขึ้นในวงจรที่เปิดตัวมากกว่าโวลต์มิเตอร์ดิจิตอล
เพื่อ จํากัด การรบกวนนี้เราไปไกลถึงการใช้กัลวาโนมิเตอร์ที่มีความไว 15 ไมโครแอมป์สําหรับเครื่องชั่งเต็มรูปแบบในตัวควบคุมสากลระดับไฮเอนด์ (โวลต์มิเตอร์ - ไมโครแอมมิเตอร์ - โอห์มมิเตอร์ - คาปาซิมิเตอร์รวมกัน) (ตัวอย่างเช่น Metrix MX 205 A)

โวลต์มิเตอร์แม่เหล็กประกอบด้วยเครื่องวัดกัลวาโนมิเตอร์ดังนั้นมิลลิเมตรแมกนีโตอิเล็กทริกที่ละเอียดอ่อนมากในชุดที่มีความต้านทานเพิ่มเติมของค่าสูง (จากไม่กี่ kΩ ถึงไม่กี่ร้อย kΩ)
โวลต์มิเตอร์ที่มีมาตรวัดหลายตัวทําโดยการเปลี่ยนค่าของความต้านทานเพิ่มเติม สําหรับการวัดกระแสสลับสะพานไดโอด rectifier จะสลับกัน แต่วิธีนี้สามารถวัดแรงดันไฟฟ้าไซนัสเท่านั้น อย่างไรก็ตามพวกเขามีข้อดีหลายประการ : พวกเขาไม่จําเป็นต้องใช้แบตเตอรี่ในการทํางาน

นอกจากนี้ในราคาเดียวกันแบนด์วิดท์ของพวกเขากว้างกว่ามากทําให้การวัด AC มากกว่าหลายร้อยกิโลกรัมซึ่งรุ่นดิจิตอลมาตรฐานถูก จํากัด ไว้ที่ไม่กี่ร้อยเฮิรตซ์
ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงยังคงใช้กันอย่างแพร่หลายในการทดสอบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่ทํางานที่ความถี่สูง (HI-FI)

โวลต์มิเตอร์เฟอร์โรอิเล็กทริกประกอบด้วยแอมมิเตอร์เฟอร์โรอิเล็กทริกมิลลิเมตรในซีรีส์ที่มีความต้านทานเพิ่มเติมของค่าสูง (จากไม่กี่ร้อยΩถึงไม่กี่ร้อย kΩ) ในฐานะที่เป็นแอมมิเตอร์ชนิดเดียวกันทําสําหรับกระแสพวกเขาทําให้สามารถวัดค่าที่มีประสิทธิภาพของแรงดันไฟฟ้าของรูปร่างใด ๆ (แต่ความถี่ต่ํา) < 1 kHz).

พวกเขามักจะประกอบด้วยตัวแปลงแบบอะนาล็อกเป็นดิจิตอลทางลาดคู่ระบบประมวลผลและระบบแสดงผล

มันสามารถใช้สําหรับการวัดแรงดันไฟฟ้าไซนัสในช่วงความถี่ของเครือข่ายการกระจายไฟฟ้าเท่านั้น แรงดันไฟฟ้าที่จะวัดจะยืดโดยสะพานไดโอดแล้วถือว่าเป็นแรงดันไฟฟ้ากระแสตรง จากนั้นโวลต์มิเตอร์จะแสดงค่าเท่ากับ 1.11 เท่าของค่าเฉลี่ยของแรงดันไฟฟ้าที่แก้ไข หากแรงดันไฟฟ้าเป็นไซนัสผลลัพธ์ที่แสดงเป็นค่าที่มีประสิทธิภาพของแรงดันไฟฟ้า ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นก็ไม่สมเหตุสมผล

อุปกรณ์ส่วนใหญ่ในตลาดทําการวัดนี้ในสามขั้นตอน :

1 - แรงดันไฟฟ้าถูกยกกําลังสองโดยตัวคูณอะนาล็อกที่มีความแม่นยํา
2 - อุปกรณ์ทําการแปลงอะนาล็อกเป็นดิจิตอลของค่าเฉลี่ยของสี่เหลี่ยมของแรงดันไฟฟ้า
3 - รากที่สองของค่านี้จะดําเนินการเป็นตัวเลข

เนื่องจากตัวคูณอะนาล็อกที่มีความแม่นยําเป็นส่วนประกอบที่มีราคาแพงโวลต์มิเตอร์เหล่านี้จึงมีราคาแพงกว่ารุ่นก่อนหน้าสามถึงสี่เท่า การแปลงเป็นดิจิทัลเกือบทั้งหมดของการคํานวณช่วยลดต้นทุนในขณะที่ปรับปรุงความแม่นยํา

นอกจากนี้ยังมีการใช้วิธีการวัดอื่น ๆ เช่น :

- การแปลงแรงดันไฟฟ้าแบบอนาล็อกเป็นดิจิตอลของแรงดันไฟฟ้าที่จะวัดจากนั้นการประมวลผลแบบดิจิตอลอย่างเต็มที่ของการคํานวณ "รากที่สองของสี่เหลี่ยมจัตุรัสเฉลี่ย"
- ความเท่าเทียมกันของผลความร้อนที่เกิดจากแรงดันไฟฟ้าตัวแปรและที่สร้างขึ้นโดยแรงดันไฟฟ้ากระแสตรงซึ่งจะถูกวัดแล้ว

โวลต์มิเตอร์มีสองประเภท "มีประสิทธิภาพที่แท้จริง" :

- TRMS (จากภาษาอังกฤษ True Root Mean Square ความหมาย "ค่าเฉลี่ยรากที่สองที่แท้จริง") - มันวัดค่าที่มีประสิทธิภาพที่แท้จริงของแรงดันไฟฟ้าตัวแปร
- RMS (จากภาษาอังกฤษ Root Mean Square ความหมาย "ค่าเฉลี่ยรากที่สอง") - RMS ได้มาจากการกรองที่กําจัดส่วนประกอบ DC (ค่าเฉลี่ย) ของแรงดันไฟฟ้าและช่วยให้ได้รับค่าที่มีประสิทธิภาพของระลอกแรงดันไฟฟ้า

โวลต์มิเตอร์ดิจิตอลเครื่องแรกได้รับการออกแบบและสร้างโดย Andy Kay ในปี 1953
การวัดด้วยโวลต์มิเตอร์จะดําเนินการโดยการเชื่อมต่อควบคู่ไปกับส่วนของวงจรที่ต้องการความแตกต่างที่อาจเกิดขึ้น
ดังนั้นในทางทฤษฎีเพื่อให้การปรากฏตัวของอุปกรณ์ไม่เปลี่ยนการกระจายของศักยภาพและกระแสภายในวงจรไม่มีกระแสไฟฟ้าควรไหลในเซ็นเซอร์ นี่หมายความว่าความต้านทานภายในของเซ็นเซอร์ดังกล่าวไม่มีที่สิ้นสุดหรืออย่างน้อยก็ยอดเยี่ยมที่สุดเมื่อเทียบกับความต้านทานของวงจรที่จะวัด