Lidhja e internetit bëhet e mundur nëpërmjet një routeri pa tel. Kur hyni në Wi-Fi, jeni duke u lidhur me një router pa tel, i cili lejon pajisjet tuaja të pajtueshme të hyjnë në internet.

Modulimi dhe transmetimi i të dhënave :
Procesi i transmetimit të të dhënave Wi-Fi fillon me modulimin e sinjalit. Të dhënat dixhitale që do të dërgohen shndërrohen në sinjale radio-frekuencash të moduluara. Ky modulim mund të përdorë teknika të ndryshme, të tilla si modulimi i fazës (PSK) ose amplituda (ASK), për të përfaqësuar bit-et e të dhënave.

Frekuencat dhe kanalet :
Rrjetet Wi-Fi operojnë në bandat pa leje të radio-frekuencave, kryesisht në bandat 2.4 GHz dhe 5 GHz. Këto grupe janë të ndara në kanale, të cilat janë diapazone frekuencore specifike në të cilat pajisjet Wi-Fi mund të komunikojnë. Kanalet Wi-Fi lejojnë që rrjetet e shumta të bashkëjetojnë pa ndërhyrje të tepruara.

Qasja e shumëfishtë :
Për të lejuar pajisje të shumta të ndajnë të njëjtin kanal dhe të komunikojnë njëkohësisht, Wi-Fi përdor teknika të shumta aksesi, të tilla si Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance (CSMA/CA). Para transmetimit të të dhënave, një pajisje Wi-Fi dëgjon kanalin për aktivitet. Nëse nuk zbulon ndonjë aktivitet, mund të transmetojë të dhënat e saj. Përndryshe, ajo pret për një moment të rastësishëm para se të përpiqet përsëri.

Enkapsulimi dhe protokollet :
Të dhënat që do të transmetohen nëpërmjet një rrjeti Wi-Fi enkapsulohen në korniza, në përputhje me standardet e protokollit Wi-Fi (si IEEE 802.11). Këto korniza përmbajnë informacione të tilla si adresa MAC e dërguesit dhe pranuesit, lloji i kornizës, vetë të dhënat, e kështu me radhë. Lloje të ndryshme kornizash përdoren për lloje të ndryshme komunikimi, si menaxhimi, kontrolli dhe kornizat e të dhënave.

Autentifikimi dhe lidhja :
Para se një pajisje të mund të komunikojë mbi një rrjet Wi-Fi, ajo duhet të autentifikojë dhe të çiftëzohet me një pikë aksesi Wi-Fi (AP) ose router. Kjo zakonisht përfshin një shkëmbim të mesazheve të autentifikimit dhe shoqërimit midis pajisjes dhe pikës së hyrjes, ku pajisja jep kredenciale (të tilla si një fjalëkalim) për të provuar autorizimin e saj për të hyrë në rrjet.

Enkriptimi dhe siguria :
Enkriptimi i të dhënave në një rrjet Wi-Fi është thelbësor për të parandaluar personat e paautorizuar të interceptojnë dhe lexojnë informacione të ndjeshme. Protokollet e sigurisë, si Wi-Fi Protected Access 2 (WPA2) dhe WPA3, janë projektuar për të siguruar këtë mbrojtje duke përdorur metoda të fuqishme të enkriptimit.

WPA2 ka qenë prej kohësh standardi kryesor i sigurisë për rrjetet Wi-Fi. Ai përdor protokolle të avancuara të enkriptimit, të tilla si AES (Advanced Encryption Standard), për të siguruar të dhëna në tranzit mbi rrjetin. Megjithatë, me evoluimin e sulmeve kompjuterike dhe teknologjive, janë bërë të nevojshme metoda të reja të enkriptimit dhe sigurisë.

Aty hyn WPA3, iteracioni më i fundit i protokolleve të sigurisë Wi-Fi. WPA3 sjell disa përmirësime mbi paraardhësin e saj, duke përfshirë teknika më të fuqishme të enkriptimit dhe mbrojtje më të mirë kundër sulmeve të forcës brutale. Ai gjithashtu prezanton karakteristika të tilla si Mbrojtja e të Dhënave të Individualizuara që përmirësojnë sigurinë e rrjeteve Wi-Fi, veçanërisht në mjediset ku shumë pajisje lidhen njëkohësisht.

Përveç enkriptimit, rrjetet Wi-Fi mund të përdorin edhe teknikat e autentifikimit për të verifikuar identitetin e përdoruesve dhe pajisjeve. Për shembull, rrjetet e korporatave mund të zbatojnë sisteme autentifikimi të bazuara në çertifikatë ose emra përdoruesish dhe fjalëkalimesh për t'u siguruar që vetëm përdoruesit e autorizuar mund të hyjnë në rrjet.

Teknologjia Wi-Fi, e cila për këtë arsye është e standardizuar, ka parë karakteristikat dhe shpejtësitë e saj të evoluojnë me kalimin e kohës dhe me përdorimin. Çdo standard WiFi me identifikuesin 802.11 ndiqet nga një letër që shpreh brezin e tij.
Aujourd’hui, on considère que les normes 802.11 a/b/g sont quelques peu dépassées. Depuis ses origines en 1 9 9 7, les normes Wi-Fi se sont succédées pour laisser place tout récemment, fin 2019 à la norme Wi-Fi 6E (802.11ax).

Ka mënyra të ndryshme të rrjetëzimit :

Modaliteti "Infrastruktura"
Një mënyrë që lejon kompjuterët me një kartë Wi-Fi të lidhen me njëri-tjetrin nëpërmjet një ose më shumë pikave të hyrjes (APs) që veprojnë si hubs. Në të kaluarën, kjo metodë përdorej kryesisht në kompani. Në këtë rast, instalimi i një rrjeti të tillë kërkon instalimin e terminaleve "Access Point" (AP) në intervale të rregullta në zonë për t'u mbuluar. Terminalet, si dhe makinat, duhet të konfigurohen me të njëjtin emër rrjeti (SSID = Service Set IDentifier) në mënyrë që të jenë në gjendje të komunikojnë. Avantazhi i këtij mode, tek kompanitë, është se garanton një kalim të detyrueshëm përmes Access Point : prandaj është e mundur të kontrollohet se kush është duke hyrë në rrjet. Aktualisht, ISP-të, dyqanet e specialiteteve dhe dyqanet e mëdha të kutive u sigurojnë individëve routers pa tel që punojnë në modalitetin "Infrastruktura", ndërsa janë shumë të lehtë për t'u konfiguruar.

Modaliteti "Ad hoc"
Një mënyrë që lejon kompjuterët me një kartë Wi-Fi të lidhen direkt, pa përdorur hardware të palëve të treta si një pikë aksesi. Ky mode është ideal për makinat që ndërlidhen shpejt me njëra-tjetrën pa pajisje shtesë (p.sh. shkëmbimi i skedarëve midis telefonave celularë në një tren, në rrugë, në një kafene etj.). Zbatimi i një rrjeti të tillë konsiston në konfigurimin e makinerive në modalitetin "Ad hoc", zgjedhjen e një kanali (frekuencë), një emër rrjeti (SSID) të përbashkët për të gjithë dhe, nëse është e nevojshme, një çelës enkriptimi. Avantazhi i këtij mode është se nuk kërkon harduer të palëve të treta. Protokollet dinamike të routages (p.sh., OLSR, AODV, etj.) bëjnë të mundur përdorimin e rrjeteve autonome mesh në të cilat gama nuk kufizohet vetëm në fqinjët e saj.

Modaliteti i urës
Një pikë hyrjeje në urë përdoret për të lidhur një ose më shumë pika aksesi së bashku për të zgjeruar një rrjet me tela, të tilla si midis dy ndërtesave. Lidhja është bërë në shtresën OSI 2. Një pikë aksesi duhet të operojë në modalitetin "Root" ("Root Bridge", zakonisht ajo që shpërndan aksesin në Internet) dhe të tjerat të lidhen me të në modalitetin "Bridge" dhe pastaj të ritransmetojnë lidhjen mbi ndërfaqen e tyre Ethernet. Secila nga këto pika aksesi mund të konfigurohet në mënyrë opsionale në modalitetin "Bridge" me lidhjen e klientit. Ky mode ju lejon të ndërtoni një urë duke mirëpritur klientët si modaliteti "Infrastruktura".

Modaliteti "Range-extender"
Një pikë aksesi në modalitetin "Përsëritës" lejon që një sinjal Wi-Fi të përsëritet më tej. Ndryshe nga Bridge Mode, ndërfaqja Ethernet mbetet joaktive. Çdo "hop" shtesë rrit latencen e lidhjes, megjithatë. Një përsëritës ka gjithashtu një tendencë për të ulur shpejtësinë e lidhjes. Në të vërtetë, antena e saj duhet të marrë një sinjal dhe ta ritransmetojë atë nëpërmjet të njëjtës ndërfaqe, e cila në teori e ndan kalimin përgjysmë.

WiFi 6E, i njohur edhe si WiFi 6GHz, përfaqëson një përparim të rëndësishëm në fushën e rrjetëzimit pa tel. Ky standard i ri, bazuar në standardin 802.11ax, ofron një mori mundësish dhe përfitimesh që revolucionarizojnë aftësitë dhe performancën e rrjeteve WiFi.

Para së gjithash, kalimi nga standardi WiFi 802.11ax në WiFi 6E shënon një sqarim dhe thjeshtim në terminologjinë e përdorur për të përshkruar gjeneratat e ndryshme të WiFi. Ky standardizim lejon një kuptim më të mirë të teknologjive WiFi për përdoruesit dhe profesionistët.

Një nga karakteristikat kryesore të WiFi 6E është futja e frekuencave të reja, më saktë në bandën 6 GHz. Ky harmonizim hap mundësi të reja për përdorimin e spektrit radiofonik, duke ofruar kështu më shumë kanale dhe duke reduktuar ndërhyrjet. Fasha e re e frekuencave 6 GHz, që varion nga 5945 deri në 6425 MHz, ofron hapësirë të konsiderueshme për vendosjen e rrjeteve WiFi me shpejtësi të lartë.

Sa i përket performancës, WiFi 6E sjell disa risi. MiMo (Multiple Inputs, Multiple Outputs) është një teknikë që lejon që antenat e shumta të shtohen në një pajisje WiFi, duke rritur aftësinë e saj për të trajtuar rrjedha të shumta të të dhënave njëkohësisht. Kjo rezulton në një përmirësim të ndjeshëm në shpejtësinë dhe besueshmërinë e lidhjeve pa tel.

Përveç kësaj, WiFi 6E ofron përfitime të mëdha të performancës me karakteristika të tilla si OFDMA (Orthogonal Frequency-Division Multiple Access) dhe Mu-MIMO (Multi-User, Multiple Input, Multiple Output). OFDMA mundëson përdorimin më efikas të spektrit radiofonik duke ndarë kanalet në nën-kanale më të vogla, duke lejuar një menaxhim më të mirë të trafikut të rrjetit dhe rritjen e kapacitetit të rrjetit. Mu-MIMO, nga ana tjetër, lejon një pikë aksesi WiFi të komunikojë me pajisje të shumta njëkohësisht, duke përmirësuar performancën e përgjithshme të rrjetit, veçanërisht në mjediset me popullsi të dendur.

Së fundi, jetëgjatësia e baterisë së pajisjeve të lidhura është përmirësuar edhe falë teknologjisë TWT (Target Wake Time). Kjo veçori u lejon pajisjeve të përca

RCA

Soketi RCA, i njohur edhe si një gramafon ose soketi me cinch, është një lloj shumë i zakonshëm i lidhjes elektrike. E krijuar në vitin 1940, ajo gjendet edhe sot në shumicën e shtëpive. Ajo transmeton sinjale audio dhe video. Akronimi i RCA qëndron për Radio Corporation of America.

ktojnë se kur duhet të jenë në gatishmëri dhe kur duhet të zgjohen për të komunikuar me hotspotin WiFi, duke reduktuar konsumin e energjisë dhe duke zgjatur jetëgjatësinë e baterisë.