Kabllot me fibra optike janë të përbëra nga miliona fije të vockla qelqi. Fibra optike Fibra optike është një mjet i transmetimit të të dhënave që përdor brinja shumë të holla qelqi ose plastike për të transmetuar dritë që mbart informacion. Kabllot me fibra optike janë të përbëra nga miliona fije të vockla, të ngjashme me flokët e qelqit dhe plastikës të grumbulluara së bashku. Këto fije të vockla transmetojnë 0s dhe 1s që përbëjnë të dhënat e transmetuara duke përdorur impulse drite. Përdoret kryesisht për komunikimet me shpejtësi të lartë, të tilla si interneti bandëgjerë dhe rrjetet e telekomunikacionit. Fibrat optike ofrojnë avantazhe të tilla si shpejtësia e lartë e transmetimit, bandwidth lartë, ulje të ulët të sinjalit, dhe imunitet ndaj ndërhyrjes elektromagnetike. Ka disa lloje fibrash optike. Fibrat optike të ndryshme Fibrat optike mund të klasifikohen në kategori të ndryshme bazuar në një sërë kriteresh, duke përfshirë strukturën, përbërjen dhe aplikimin e tyre. Ja disa kategori të zakonshme të fibrave optike : Fibrat me mode të vetme (një-mode) : Fibrat me mode të vetme, të njohura edhe si fibra me një mode të vetme, lejojnë që një mënyrë e vetme e dritës të kalojë përmes bërthamës së fibrave. Ato përdoren kryesisht në aplikacionet e distancave të gjata dhe me shpejtësi të lartë, si rrjetet e telekomunikacionit në distanca të gjata dhe lidhjet me fibra optike midis qyteteve. Fibrat multimode (multimode) : Fibrat multimode lejojnë kalimin e mënyrave të shumta të dritës përmes bërthamës së fibrave. Ato përdoren në aplikacione të shkurtra dhe me shpejtësi të lartë, të tilla si rrjetet e zonës lokale (LANs), lidhjet ndër-ndërtuese, aplikimet me fibra optike në qendrat e të dhënave, dhe më shumë. Fibrat e dispersionit offset (LSD) : Fibrat e dispersionit offset janë projektuar për të minimizuar dispersionin kromatik, duke ndihmuar në ruajtjen e integritetit të sinjalit në distanca të gjata në bitrate të larta. Ato përdoren në sistemet e telekomunikacionit në distanca të gjata dhe rrjetet me fibra optike me shpejtësi të lartë. Fibrat e dispersionit jo-kompensues (NZDSF) : Fibrat e dispersionit jo-kompensues janë projektuar për të minimizuar dispersionin kromatik mbi një gamë të gjerë gjatësish valore. Ato ofrojnë dispersion më të ulët se fibrat e dispersionit kompensues, duke i bërë ato të përshtatshme për aplikimet e transmetimit në distanca të gjata me shpejtësi të lartë, të tilla si rrjetet e telekomunikacionit me fibra optike. Fibra plastike (POF) : Fibrat optike plastike janë bërë nga materiale polimerike dhe jo prej qelqi. Ato janë më të lira për t'u prodhuar se fibrat e qelqit, por kanë një bandwidth më të ulët dhe zakonisht përdoren në aplikacionet e distancave të shkurtra si rrjetet e zonës lokale (LANs), lidhjet audio-vizuale dhe aplikacionet industriale. Fibra optike të veshura me metal (PCF) : Fibrat optike të veshura me metal janë të veshura me një shtresë metali që e kufizon dritën në bërthamën e fibrave. Ato përdoren në aplikime specifike si sensorët me fibra optike, laserët me fibra optike dhe sistemet e komunikimit me fuqi të lartë. Një fibër optike përbëhet nga elementet e mëposhtme : Bërthama : Bërthama është zemra e fibrës optike përmes së cilës përhapet drita. Zakonisht është prej qelqi ose plastike dhe ka një indeks më të lartë refraktiv se kaseta e veshjes që e rrethon. Kjo lejon që drita të përhapet përmes bërthamës me anë të reflektimit total të brendshëm. Pëlhurë e veshur (veshje) : Kaseta e veshjes rrethon bërthamën e fibrës optike dhe zakonisht përbëhet nga një material me një indeks refraktiv më të ulët se bërthama. Ndihmon në izolimin e dritës brenda bërthamës duke pasqyruar rrezet e dritës që përpiqen të shpëtojnë nga bërthama. Veshje mbrojtëse : Veshja mbrojtëse rrethon pëlhurën e veshjes për të mbrojtur fibrat optike nga dëmtimet mekanike, lagështia dhe elementë të tjerë mjedisorë. Zakonisht është bërë nga një material plastik ose akrilik. Lidhësit : Në skajet e fibrës optike, lidhësit mund të lidhen për të lejuar lidhjen me fibra të tjera optike ose pajisje elektronike. Lidhësit lehtësojnë transferimin e dritës dhe të dhënave midis fibrave ose pajisjeve. Kabllo fibër optike : Shumë fibra optike individuale mund të grumbullohen së bashku dhe të mbështillen në një kallëp të jashtëm për të formuar një kabllo fibre optike. Ky kabllo mbron fibrat individuale dhe i bën ato të lehta për t'u instaluar dhe menaxhuar në një sërë mjedisesh. Artikuj shtesë (opsional) : Në varësi të nevojave specifike të aplikimit, elemente shtesë si përforcimet e fibres së qelqit, sleeving relief tendosje, mburojë metalike, absorbues lagështie, etj, mund të shtohet në fibër optike për të përmirësuar performancën ose qëndrueshmërinë e saj. Lidhjet kryesore me fibra optike Lidhjet kryesore me fibra optike Fiber to the Home (FTTH) : Me fibra në shtëpi, fibrat vendosen direkt në shtëpinë e abonentit. Kjo lejon shpejtësi shumë të lartë të lidhjes dhe bandwidth të lartë. Shërbimet FTTH në përgjithësi ofrojnë shpejtësi simetrike, që do të thotë se shpejtësia e shkarkimit dhe ngarkimit është e barabartë. Fibra për ndërtesën (FTTB) : Në rastin e fibrave në ndërtesë, fibrat vendosen në një pikë qendrore në një ndërtesë, si një dhomë komunikimi ose një dhomë teknike. Prej andej, sinjali shpërndahet në shtëpitë apo zyrat e ndryshme nëpërmjet kabllove Ethernet ose mjeteve të tjera të lidhjes. Fibra për lagjen (FTTN) : Me fibra në lagje, fibrat vendosen në një nyje optike të vendosur në një lagje ose zonë gjeografike. Nga kjo nyje, sinjali transmetohet tek abonentët fundorë nëpërmjet kabllove ekzistuese të bakrit, si linjat telefonike apo kabllot koaksiale. Kjo teknologji është e njohur edhe si DSL mbi fibra (Fiber to the xDSL - FTTx) ose DSLam. Fiber to the Curb (FTTC) : Në rastin e fibrës në nyje, fibra vendoset në një pikë afër shtëpisë së abonentit, si një shtyllë telefonike ose një dollap rruge. Prej andej, sinjali u përcillet abonentëve fundorë nëpërmjet linjave telefonike ekzistuese prej bakri në distanca të shkurtra. Këto lloje të ndryshme të lidhjeve me fibra optike ofrojnë shpejtësi dhe performancë të ndryshme në varësi të distancës midis përdoruesit përfundimtar dhe pikës së lidhjes së fibrave, si dhe kostove të ndryshme të vendosjes. Fiber to the home (FTTH) konsiderohet zgjidhja më e avancuar dhe me performancë të lartë përsa i përket shpejtësisë së lidhjes dhe besueshmërisë. Operacioni Një fibër përbëhet nga tre shtresa materialesh : - shtresa e brendshme, e quajtur bërthama - shtresa e jashtme, e quajtur sheath - një mbulesë plastike mbrojtëse, e quajtur një shtresë tampon Emetimi i sinjalit të dritës : Procesi fillon me emetimin e një sinjali drite në një skaj të fibrës optike. Ky sinjal zakonisht gjenerohet nga një burim drite, si një diodë lazer ose një diodë që lëshon dritë (LED Qelizat e karburantit PEMFC PEMFC-të përdorin një membranë polimeri. Llojet e ndryshme të qelizave të karburantit Proton Exchange Membrane Fuel Cells (PEMFC) : ), e cila e shndërron një sinjal elektrik në një sinjal drite. Përhapja në fibra : Pasi emetohet, sinjali i dritës hyn në bërthamën e fibrës optike, e cila është e rrethuar nga një kallëp reflektues i quajtur një "pëlhurë me mbulesë". Drita përhapet përmes bërthamës së fibrës nga reflektimi total i brendshëm, i cili e mban sinjalin të mbyllur brenda fibrës dhe parandalon humbjen e sinjalit. Recepsioni i sinjalit : Në skajin tjetër të fibrës optike, sinjali i dritës është marrë nga një marrës optik, si një fotodiodë. Pranuesi e shndërron sinjalin e dritës në një sinjal elektrik, i cili më pas mund të interpretohet, amplifikohet dhe përpunohet nga pajisjet elektronike. Transmetimi i të dhënave : Sinjali elektrik që rezulton nga konvertimi i sinjalit të dritës përmban të dhënat që do të transmetohen. Këto të dhëna mund të jenë në formë dixhitale ose analoge, dhe zakonisht përpunohen dhe dërgohen në destinacionin e saj përfundimtar, qoftë kompjuter, telefon, pajisje rrjeti, etj. Përsëritës dhe amplifikatorë : Në distanca të gjata, sinjali i dritës mund të dobësohet për shkak të humbjeve optike në fibër. Për të kompensuar këto humbje, përsëritësit optikë ose amplifikatorët e sinjalit mund të përdoren përgjatë rrugës së fibrës për të rigjeneruar dhe amplifikuar sinjalin e dritës. Avantazhet dhe disavantazhet e fibrave optike Fibra optike, edhe pse po revolucionarizon aksesin në Internet dhe përfundimisht po zëvendëson lidhjet DSL, nuk është pa të metat e saj. Ai sjell disa avantazhe mbi telin e bakrit për sa i përket shpejtësisë dhe besueshmërisë. Megjithatë, ka pika vigjilence specifike për çdo teknologji që përdor dritën për t'u shqyrtuar. Ja një përmbledhje e pikave kryesore pozitive dhe negative të fibrave : Avantazhet e fibrave optike Disavantazhet e fibrave optike 1. High Throughput : Mundëson shpejtësi shumë të lartë transmetimi, deri në disa gigabit në sekondë. 1. Kosto e lartë fillestare : Instalimi i fibrave optike mund të jetë i shtrenjtë për shkak të nevojës për të vendosur infrastrukturë specifike. 2. Latence e ulët : Ofron latence të ulët, ideale për aplikacione të ndjeshme në kohë, të tilla si lojrat online ose thirrjet video. 2. Prekshmëria ndaj dëmtimeve fizike : Kabllot me fibra optike mund të jenë të brishta dhe kërkojnë trajtim të kujdesshëm për të parandaluar dëmtimet. 3. Imuniteti ndaj ndërhyrjes elektromagnetike : Transmetimi optik është i papërmbajtshëm ndaj ndërhyrjes elektromagnetike, e cila siguron një lidhje më të qëndrueshme dhe më të besueshme. 3. Kufizimet e distancës : Sinjalet e dritës mund të degradojnë në distanca shumë të gjata, duke kërkuar përdorimin e përsëritësve ose amplifikatorëve. 4. Bandwidth lartë : Fiber optikë ofron bandwidth lartë, duke bërë të mundur për të mbështetur një sasi të madhe të të dhënave të njëkohshme pa ngjeshje. 4. Vendosja komplekse : Ngritja e infrastrukturës së fibrave optike mund të kërkojë planifikim të kujdesshëm dhe miratime rregullatore, të cilat mund të kërkojnë kohë. 5. Siguria e të dhënave : Sinjalet optike nuk rrezatojnë dhe janë të vështira për t'u interceptuar, duke ofruar një nivel më të lartë sigurie për komunikimet. 5. Disponueshmëria e kufizuar : Në disa zona, veçanërisht në zonat rurale, fibrat mund të mos jenë të disponueshme, duke i lënë përdoruesit të varur nga teknologjitë ekzistuese të komunikimit. Copyright © 2020-2024 instrumentic.info contact@instrumentic.info Ne jemi krenarë t'ju ofrojmë një faqe pa cookie pa asnjë reklamë. Është mbështetja juaj financiare që na bën të vazhdojmë. Kliko !
Ka disa lloje fibrash optike. Fibrat optike të ndryshme Fibrat optike mund të klasifikohen në kategori të ndryshme bazuar në një sërë kriteresh, duke përfshirë strukturën, përbërjen dhe aplikimin e tyre. Ja disa kategori të zakonshme të fibrave optike : Fibrat me mode të vetme (një-mode) : Fibrat me mode të vetme, të njohura edhe si fibra me një mode të vetme, lejojnë që një mënyrë e vetme e dritës të kalojë përmes bërthamës së fibrave. Ato përdoren kryesisht në aplikacionet e distancave të gjata dhe me shpejtësi të lartë, si rrjetet e telekomunikacionit në distanca të gjata dhe lidhjet me fibra optike midis qyteteve. Fibrat multimode (multimode) : Fibrat multimode lejojnë kalimin e mënyrave të shumta të dritës përmes bërthamës së fibrave. Ato përdoren në aplikacione të shkurtra dhe me shpejtësi të lartë, të tilla si rrjetet e zonës lokale (LANs), lidhjet ndër-ndërtuese, aplikimet me fibra optike në qendrat e të dhënave, dhe më shumë. Fibrat e dispersionit offset (LSD) : Fibrat e dispersionit offset janë projektuar për të minimizuar dispersionin kromatik, duke ndihmuar në ruajtjen e integritetit të sinjalit në distanca të gjata në bitrate të larta. Ato përdoren në sistemet e telekomunikacionit në distanca të gjata dhe rrjetet me fibra optike me shpejtësi të lartë. Fibrat e dispersionit jo-kompensues (NZDSF) : Fibrat e dispersionit jo-kompensues janë projektuar për të minimizuar dispersionin kromatik mbi një gamë të gjerë gjatësish valore. Ato ofrojnë dispersion më të ulët se fibrat e dispersionit kompensues, duke i bërë ato të përshtatshme për aplikimet e transmetimit në distanca të gjata me shpejtësi të lartë, të tilla si rrjetet e telekomunikacionit me fibra optike. Fibra plastike (POF) : Fibrat optike plastike janë bërë nga materiale polimerike dhe jo prej qelqi. Ato janë më të lira për t'u prodhuar se fibrat e qelqit, por kanë një bandwidth më të ulët dhe zakonisht përdoren në aplikacionet e distancave të shkurtra si rrjetet e zonës lokale (LANs), lidhjet audio-vizuale dhe aplikacionet industriale. Fibra optike të veshura me metal (PCF) : Fibrat optike të veshura me metal janë të veshura me një shtresë metali që e kufizon dritën në bërthamën e fibrave. Ato përdoren në aplikime specifike si sensorët me fibra optike, laserët me fibra optike dhe sistemet e komunikimit me fuqi të lartë.
Një fibër optike përbëhet nga elementet e mëposhtme : Bërthama : Bërthama është zemra e fibrës optike përmes së cilës përhapet drita. Zakonisht është prej qelqi ose plastike dhe ka një indeks më të lartë refraktiv se kaseta e veshjes që e rrethon. Kjo lejon që drita të përhapet përmes bërthamës me anë të reflektimit total të brendshëm. Pëlhurë e veshur (veshje) : Kaseta e veshjes rrethon bërthamën e fibrës optike dhe zakonisht përbëhet nga një material me një indeks refraktiv më të ulët se bërthama. Ndihmon në izolimin e dritës brenda bërthamës duke pasqyruar rrezet e dritës që përpiqen të shpëtojnë nga bërthama. Veshje mbrojtëse : Veshja mbrojtëse rrethon pëlhurën e veshjes për të mbrojtur fibrat optike nga dëmtimet mekanike, lagështia dhe elementë të tjerë mjedisorë. Zakonisht është bërë nga një material plastik ose akrilik. Lidhësit : Në skajet e fibrës optike, lidhësit mund të lidhen për të lejuar lidhjen me fibra të tjera optike ose pajisje elektronike. Lidhësit lehtësojnë transferimin e dritës dhe të dhënave midis fibrave ose pajisjeve. Kabllo fibër optike : Shumë fibra optike individuale mund të grumbullohen së bashku dhe të mbështillen në një kallëp të jashtëm për të formuar një kabllo fibre optike. Ky kabllo mbron fibrat individuale dhe i bën ato të lehta për t'u instaluar dhe menaxhuar në një sërë mjedisesh. Artikuj shtesë (opsional) : Në varësi të nevojave specifike të aplikimit, elemente shtesë si përforcimet e fibres së qelqit, sleeving relief tendosje, mburojë metalike, absorbues lagështie, etj, mund të shtohet në fibër optike për të përmirësuar performancën ose qëndrueshmërinë e saj.
Lidhjet kryesore me fibra optike Lidhjet kryesore me fibra optike Fiber to the Home (FTTH) : Me fibra në shtëpi, fibrat vendosen direkt në shtëpinë e abonentit. Kjo lejon shpejtësi shumë të lartë të lidhjes dhe bandwidth të lartë. Shërbimet FTTH në përgjithësi ofrojnë shpejtësi simetrike, që do të thotë se shpejtësia e shkarkimit dhe ngarkimit është e barabartë. Fibra për ndërtesën (FTTB) : Në rastin e fibrave në ndërtesë, fibrat vendosen në një pikë qendrore në një ndërtesë, si një dhomë komunikimi ose një dhomë teknike. Prej andej, sinjali shpërndahet në shtëpitë apo zyrat e ndryshme nëpërmjet kabllove Ethernet ose mjeteve të tjera të lidhjes. Fibra për lagjen (FTTN) : Me fibra në lagje, fibrat vendosen në një nyje optike të vendosur në një lagje ose zonë gjeografike. Nga kjo nyje, sinjali transmetohet tek abonentët fundorë nëpërmjet kabllove ekzistuese të bakrit, si linjat telefonike apo kabllot koaksiale. Kjo teknologji është e njohur edhe si DSL mbi fibra (Fiber to the xDSL - FTTx) ose DSLam. Fiber to the Curb (FTTC) : Në rastin e fibrës në nyje, fibra vendoset në një pikë afër shtëpisë së abonentit, si një shtyllë telefonike ose një dollap rruge. Prej andej, sinjali u përcillet abonentëve fundorë nëpërmjet linjave telefonike ekzistuese prej bakri në distanca të shkurtra. Këto lloje të ndryshme të lidhjeve me fibra optike ofrojnë shpejtësi dhe performancë të ndryshme në varësi të distancës midis përdoruesit përfundimtar dhe pikës së lidhjes së fibrave, si dhe kostove të ndryshme të vendosjes. Fiber to the home (FTTH) konsiderohet zgjidhja më e avancuar dhe me performancë të lartë përsa i përket shpejtësisë së lidhjes dhe besueshmërisë.
Operacioni Një fibër përbëhet nga tre shtresa materialesh : - shtresa e brendshme, e quajtur bërthama - shtresa e jashtme, e quajtur sheath - një mbulesë plastike mbrojtëse, e quajtur një shtresë tampon Emetimi i sinjalit të dritës : Procesi fillon me emetimin e një sinjali drite në një skaj të fibrës optike. Ky sinjal zakonisht gjenerohet nga një burim drite, si një diodë lazer ose një diodë që lëshon dritë (LED Qelizat e karburantit PEMFC PEMFC-të përdorin një membranë polimeri. Llojet e ndryshme të qelizave të karburantit Proton Exchange Membrane Fuel Cells (PEMFC) : ), e cila e shndërron një sinjal elektrik në një sinjal drite. Përhapja në fibra : Pasi emetohet, sinjali i dritës hyn në bërthamën e fibrës optike, e cila është e rrethuar nga një kallëp reflektues i quajtur një "pëlhurë me mbulesë". Drita përhapet përmes bërthamës së fibrës nga reflektimi total i brendshëm, i cili e mban sinjalin të mbyllur brenda fibrës dhe parandalon humbjen e sinjalit. Recepsioni i sinjalit : Në skajin tjetër të fibrës optike, sinjali i dritës është marrë nga një marrës optik, si një fotodiodë. Pranuesi e shndërron sinjalin e dritës në një sinjal elektrik, i cili më pas mund të interpretohet, amplifikohet dhe përpunohet nga pajisjet elektronike. Transmetimi i të dhënave : Sinjali elektrik që rezulton nga konvertimi i sinjalit të dritës përmban të dhënat që do të transmetohen. Këto të dhëna mund të jenë në formë dixhitale ose analoge, dhe zakonisht përpunohen dhe dërgohen në destinacionin e saj përfundimtar, qoftë kompjuter, telefon, pajisje rrjeti, etj. Përsëritës dhe amplifikatorë : Në distanca të gjata, sinjali i dritës mund të dobësohet për shkak të humbjeve optike në fibër. Për të kompensuar këto humbje, përsëritësit optikë ose amplifikatorët e sinjalit mund të përdoren përgjatë rrugës së fibrës për të rigjeneruar dhe amplifikuar sinjalin e dritës.
Avantazhet dhe disavantazhet e fibrave optike Fibra optike, edhe pse po revolucionarizon aksesin në Internet dhe përfundimisht po zëvendëson lidhjet DSL, nuk është pa të metat e saj. Ai sjell disa avantazhe mbi telin e bakrit për sa i përket shpejtësisë dhe besueshmërisë. Megjithatë, ka pika vigjilence specifike për çdo teknologji që përdor dritën për t'u shqyrtuar. Ja një përmbledhje e pikave kryesore pozitive dhe negative të fibrave : Avantazhet e fibrave optike Disavantazhet e fibrave optike 1. High Throughput : Mundëson shpejtësi shumë të lartë transmetimi, deri në disa gigabit në sekondë. 1. Kosto e lartë fillestare : Instalimi i fibrave optike mund të jetë i shtrenjtë për shkak të nevojës për të vendosur infrastrukturë specifike. 2. Latence e ulët : Ofron latence të ulët, ideale për aplikacione të ndjeshme në kohë, të tilla si lojrat online ose thirrjet video. 2. Prekshmëria ndaj dëmtimeve fizike : Kabllot me fibra optike mund të jenë të brishta dhe kërkojnë trajtim të kujdesshëm për të parandaluar dëmtimet. 3. Imuniteti ndaj ndërhyrjes elektromagnetike : Transmetimi optik është i papërmbajtshëm ndaj ndërhyrjes elektromagnetike, e cila siguron një lidhje më të qëndrueshme dhe më të besueshme. 3. Kufizimet e distancës : Sinjalet e dritës mund të degradojnë në distanca shumë të gjata, duke kërkuar përdorimin e përsëritësve ose amplifikatorëve. 4. Bandwidth lartë : Fiber optikë ofron bandwidth lartë, duke bërë të mundur për të mbështetur një sasi të madhe të të dhënave të njëkohshme pa ngjeshje. 4. Vendosja komplekse : Ngritja e infrastrukturës së fibrave optike mund të kërkojë planifikim të kujdesshëm dhe miratime rregullatore, të cilat mund të kërkojnë kohë. 5. Siguria e të dhënave : Sinjalet optike nuk rrezatojnë dhe janë të vështira për t'u interceptuar, duke ofruar një nivel më të lartë sigurie për komunikimet. 5. Disponueshmëria e kufizuar : Në disa zona, veçanërisht në zonat rurale, fibrat mund të mos jenë të disponueshme, duke i lënë përdoruesit të varur nga teknologjitë ekzistuese të komunikimit.