Łączność z Internetem jest możliwa za pośrednictwem routera bezprzewodowego. Uzyskując dostęp do sieci Wi-Fi, łączysz się z routerem bezprzewodowym, który umożliwia zgodnym urządzeniom dostęp do Internetu.

Modulacja i transmisja danych :
Proces przesyłania danych Wi-Fi rozpoczyna się od modulacji sygnału. Przesyłane dane cyfrowe są przekształcane w modulowane sygnały o częstotliwości radiowej. Ta modulacja może wykorzystywać różne techniki, takie jak modulacja fazy (PSK) lub amplituda (ASK), do reprezentowania bitów danych.

Częstotliwości i kanały :
Sieci Wi-Fi działają w nielicencjonowanych pasmach częstotliwości radiowych, głównie w pasmach 2,4 GHz i 5 GHz. Pasma te są podzielone na kanały, które są określonymi zakresami częstotliwości, na których mogą komunikować się urządzenia Wi-Fi. Kanały Wi-Fi umożliwiają współistnienie wielu sieci bez nadmiernych zakłóceń.

Wielokrotny dostęp :
Aby umożliwić wielu urządzeniom współdzielenie tego samego kanału i jednoczesną komunikację, Wi-Fi wykorzystuje wiele technik dostępu, takich jak Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance (CSMA/CA). Przed przesłaniem danych urządzenie Wi-Fi nasłuchuje kanału pod kątem aktywności. Jeśli nie wykryje żadnej aktywności, może przesłać swoje dane. W przeciwnym razie czeka na losową chwilę, zanim spróbuje ponownie.

Hermetyzacja i protokoły :
Dane, które mają być przesyłane przez sieć Wi-Fi, są hermetyzowane w ramkach, zgodnie ze standardami protokołów Wi-Fi (takimi jak IEEE 802.11). Ramki te zawierają takie informacje, jak adres MAC nadawcy i odbiorcy, typ ramki, same dane itd. Różne typy ramek są używane do różnych typów komunikacji, takich jak ramki zarządzania, sterowania i danych.

Uwierzytelnianie i łączenie :
Aby urządzenie mogło komunikować się przez sieć Wi-Fi, musi uwierzytelnić się i sparować z punktem dostępu Wi-Fi (AP) lub routerem. Zazwyczaj wiąże się to z wymianą komunikatów uwierzytelniania i skojarzeń między urządzeniem a punktem dostępu, w którym urządzenie podaje poświadczenia (takie jak hasło) w celu udowodnienia swojej autoryzacji dostępu do sieci.

Szyfrowanie i bezpieczeństwo :
Szyfrowanie danych w sieci Wi-Fi jest niezbędne, aby uniemożliwić osobom nieupoważnionym przechwytywanie i odczytywanie poufnych informacji. Protokoły zabezpieczeń, takie jak Wi-Fi Protected Access 2 (WPA2) i WPA3, zostały zaprojektowane w celu zapewnienia tej ochrony przy użyciu niezawodnych metod szyfrowania.

WPA2 od dawna jest podstawowym standardem bezpieczeństwa sieci Wi-Fi. Wykorzystuje zaawansowane protokoły szyfrowania, takie jak AES (Advanced Encryption Standard), do zabezpieczania danych przesyłanych przez sieć. Jednak wraz z ewolucją ataków komputerowych i technologii konieczne stały się nowe metody szyfrowania i bezpieczeństwa.

W tym miejscu pojawia się WPA3, najnowsza iteracja protokołów bezpieczeństwa Wi-Fi. WPA3 wprowadza kilka ulepszeń w stosunku do swojego poprzednika, w tym bardziej niezawodne techniki szyfrowania i lepszą ochronę przed atakami typu brute force. Wprowadza również funkcje, takie jak zindywidualizowana ochrona danych, które poprawiają bezpieczeństwo sieci Wi-Fi, szczególnie w środowiskach, w których wiele urządzeń łączy się jednocześnie.

Oprócz szyfrowania sieci Wi-Fi mogą również wykorzystywać techniki uwierzytelniania do weryfikacji tożsamości użytkowników i urządzeń. Na przykład sieci firmowe mogą implementować systemy uwierzytelniania oparte na certyfikatach lub nazwy użytkowników i hasła, aby zapewnić, że tylko autoryzowani użytkownicy mają dostęp do sieci.

Technologia Wi-Fi, która jest zatem ustandaryzowana, ewoluowała w czasie i wraz z użytkowaniem. Po każdym standardzie WiFi o identyfikatorze 802.11 następuje litera oznaczająca jego generację.
Aujourd’hui, on considère que les normes 802.11 a/b/g sont quelques peu dépassées. Depuis ses origines en 1 9 9 7, les normes Wi-Fi se sont succédées pour laisser place tout récemment, fin 2019 à la norme Wi-Fi 6E (802.11ax).

Istnieją różne tryby pracy w sieci :

Tryb "Infrastruktura"
Tryb, który umożliwia łączenie komputerów z kartą Wi-Fi za pośrednictwem jednego lub większej liczby punktów dostępu (AP), które działają jako koncentratory. W przeszłości metoda ta była stosowana głównie w firmach. W takim przypadku instalacja takiej sieci wymaga instalacji terminali "Access Point" (AP) w regularnych odstępach czasu na obszarze, który ma być objęty zasięgiem. Terminale, podobnie jak maszyny, muszą być skonfigurowane z tą samą nazwą sieciową (SSID = Service Set IDentifier), aby móc się komunikować. Zaletą tego trybu w firmach jest to, że gwarantuje obowiązkowe przejście przez Access Point : dzięki temu można sprawdzić, kto uzyskuje dostęp do sieci. Obecnie dostawcy usług internetowych, sklepy specjalistyczne i sklepy wielkopowierzchniowe zapewniają użytkownikom fizycznym routery bezprzewodowe, które działają w trybie "Infrastruktura", a jednocześnie są bardzo łatwe w konfiguracji.

Tryb "Ad hoc"
Tryb, który umożliwia bezpośrednie podłączanie komputerów z kartą Wi-Fi bez korzystania ze sprzętu innych firm, takiego jak punkt dostępu. Ten tryb jest idealny do szybkiego łączenia maszyn ze sobą bez dodatkowego wyposażenia (np. wymiana plików między telefonami komórkowymi w pociągu, na ulicy, w kawiarni itp.). Implementacja takiej sieci polega na skonfigurowaniu maszyn w trybie "Ad hoc", wyborze kanału (częstotliwości), nazwy sieci (SSID) wspólnej dla wszystkich oraz w razie potrzeby klucza szyfrującego. Zaletą tego trybu jest to, że nie wymaga sprzętu innych firm. Protokoły routingu dynamicznego (np. OLSR, AODV itp.) umożliwiają korzystanie z autonomicznych sieci kratowych, w których zasięg nie jest ograniczony do sąsiadów.

Tryb mostka
Punkt dostępu mostu służy do łączenia ze sobą jednego lub więcej punktów dostępowych w celu rozszerzenia sieci przewodowej, na przykład między dwoma budynkami. Połączenie odbywa się w warstwie OSI 2. Punkt dostępowy musi działać w trybie "Root" ("Root Bridge", zwykle ten, który dystrybuuje dostęp do Internetu), a pozostałe łączą się z nim w trybie "Bridge", a następnie retransmitują połączenie przez interfejs Ethernet. Każdy z tych punktów dostępowych może być opcjonalnie skonfigurowany w trybie "Bridge" z połączeniem klienta. Ten tryb pozwala zbudować most, jednocześnie witając klientów, podobnie jak tryb "Infrastruktura".

Tryb "Range-extender"
Punkt dostępowy w trybie "Repeater" umożliwia dalsze powtarzanie sygnału Wi-Fi. W przeciwieństwie do trybu mostka, interfejs Ethernet pozostaje nieaktywny. Każdy dodatkowy "przeskok" zwiększa jednak opóźnienie połączenia. Repeater ma również tendencję do zmniejszania szybkości połączenia. Rzeczywiście, jego antena musi odbierać sygnał i retransmitować go przez ten sam interfejs, który teoretycznie dzieli przepustowość przez połowę.

Wi-Fi 6E, znane również jako Wi-Fi 6 GHz, stanowi znaczący postęp w dziedzinie sieci bezprzewodowych. Ten nowy standard, oparty na standardzie 802.11ax, oferuje wiele możliwości i korzyści, które rewolucjonizują możliwości i wydajność sieci WiFi.

Po pierwsze, przejście ze standardu WiFi 802.11ax na WiFi 6E oznacza wyjaśnienie i uproszczenie terminologii używanej do opisu różnych generacji WiFi. Ta standaryzacja pozwala użytkownikom i profesjonalistom lepiej zrozumieć technologie Wi-Fi.

Jedną z głównych cech WiFi 6E jest wprowadzenie nowych częstotliwości, szczególnie w paśmie 6 GHz. Harmonizacja ta otwiera nowe możliwości wykorzystania widma radiowego, oferując w ten sposób więcej kanałów i zmniejszając zakłócenia. Nowe pasmo częstotliwości 6 GHz, w zakresie od 5945 do 6425 MHz, oferuje znaczną przestrzeń do wdrażania szybkich sieci WiFi.

Pod względem wydajności WiFi 6E wprowadza kilka innowacji. MiMo (Multiple Inputs, Multiple Outputs) to technika, która umożliwia dodanie wielu anten do urządzenia WiFi, zwiększając jego zdolność do jednoczesnej obsługi wielu strumieni danych. Skutkuje to znaczną poprawą szybkości i niezawodności połączeń bezprzewodowych.

Ponadto Wi-Fi 6E oferuje znaczne korzyści w zakresie wydajności dzięki takim funkcjom, jak OFDMA (Orthogonal Frequency-Division Multiple Access) i Mu-MIMO (Multi-User, Multiple Input, Multiple Output). OFDMA umożliwia efektywniejsze wykorzystanie widma radiowego poprzez podział kanałów na mniejsze podkanały, co pozwala na lepsze zarządzanie ruchem sieciowym i zwiększenie przepustowości sieci. Z drugiej strony Mu-MIMO umożliwia punktowi dostępowemu Wi-Fi jednoczesną komunikację z wieloma urządzeniami, poprawiając ogólną wydajność sieci, szczególnie w gęsto zaludnionych środowiskach.

Wreszcie, żywotność baterii podłączonych urządzeń jest również poprawiona dzięki technologii TWT (Target Wake Time). Ta funkcja pozwala urządzeniom określić, kiedy muszą być w trybie gotowości i kiedy muszą się obudzić, aby komunikować się z hotspotem Wi-Fi, zmniejszając zużycie energii i wydłużając żywotność baterii.