Internetverbinding wordt mogelijk gemaakt via een draadloze router. Wanneer u Wi-Fi gebruikt, maakt u verbinding met een draadloze router, waardoor uw compatibele apparaten toegang hebben tot internet.

Modulatie en gegevensoverdracht :
Het proces van het verzenden van Wi-Fi-gegevens begint met signaalmodulatie. De te verzenden digitale gegevens worden omgezet in gemoduleerde radiofrequentiesignalen. Deze modulatie kan verschillende technieken gebruiken, zoals fasemodulatie (PSK) of amplitude (ASK), om databits weer te geven.

Frequenties en kanalen :
Wi-Fi-netwerken werken in de niet-gelicentieerde radiofrequentiebanden, voornamelijk in de 2,4 GHz- en 5 GHz-banden. Deze banden zijn onderverdeeld in kanalen, dit zijn specifieke frequentiebereiken waarop Wi-Fi-apparaten kunnen communiceren. Wi-Fi-kanalen zorgen ervoor dat meerdere netwerken naast elkaar kunnen bestaan zonder overmatige interferentie.

Meervoudige toegang :
Om ervoor te zorgen dat meerdere apparaten hetzelfde kanaal kunnen delen en tegelijkertijd kunnen communiceren, maakt Wi-Fi gebruik van meerdere toegangstechnieken, zoals Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance (CSMA/CA). Voordat gegevens worden verzonden, luistert een Wi-Fi-apparaat naar het kanaal voor activiteit. Als het geen activiteit detecteert, kan het zijn gegevens verzenden. Anders wacht het op een willekeurig moment voordat het opnieuw wordt geprobeerd.

Inkapseling en protocollen :
De gegevens die via een Wi-Fi-netwerk moeten worden verzonden, worden ingekapseld in frames, in overeenstemming met Wi-Fi-protocolstandaarden (zoals IEEE 802.11). Deze frames bevatten informatie zoals het MAC-adres van de zender en ontvanger, het type frame, de gegevens zelf, enzovoort. Er worden verschillende soorten frames gebruikt voor verschillende soorten communicatie, zoals beheer-, controle- en dataframes.

Authenticatie en koppeling :
Voordat een apparaat kan communiceren via een Wi-Fi-netwerk, moet het worden geverifieerd en gekoppeld met een Wi-Fi-toegangspunt (AP) of router. Dit omvat meestal een uitwisseling van authenticatie- en associatieberichten tussen het apparaat en het toegangspunt, waarbij het apparaat inloggegevens (zoals een wachtwoord) verstrekt om zijn autorisatie voor toegang tot het netwerk te bewijzen.

Encryptie en beveiliging :
Het versleutelen van gegevens in een Wi-Fi-netwerk is essentieel om te voorkomen dat onbevoegden gevoelige informatie onderscheppen en lezen. Beveiligingsprotocollen, zoals Wi-Fi Protected Access 2 (WPA2) en WPA3, zijn ontworpen om deze bescherming te bieden door gebruik te maken van robuuste versleutelingsmethoden.

WPA2 is lange tijd de primaire beveiligingsstandaard geweest voor Wi-Fi-netwerken. Het maakt gebruik van geavanceerde coderingsprotocollen, zoals AES (Advanced Encryption Standard), om gegevens te beveiligen die via het netwerk worden verzonden. Met de evolutie van computeraanvallen en -technologieën zijn nieuwe versleutelings- en beveiligingsmethoden echter noodzakelijk geworden.

Dat is waar WPA3, de nieuwste iteratie van Wi-Fi-beveiligingsprotocollen, om de hoek komt kijken. WPA3 brengt verschillende verbeteringen ten opzichte van zijn voorganger, waaronder robuustere coderingstechnieken en betere bescherming tegen brute force-aanvallen. Het introduceert ook functies zoals geïndividualiseerde gegevensbescherming die de beveiliging van Wi-Fi-netwerken verbeteren, vooral in omgevingen waar veel apparaten tegelijkertijd verbinding maken.

Naast versleuteling kunnen wifi-netwerken ook authenticatietechnieken gebruiken om de identiteit van gebruikers en apparaten te verifiëren. Bedrijfsnetwerken kunnen bijvoorbeeld op certificaten gebaseerde authenticatiesystemen of gebruikersnamen en wachtwoorden implementeren om ervoor te zorgen dat alleen geautoriseerde gebruikers toegang hebben tot het netwerk.

Wi-Fi-technologie, die dus gestandaardiseerd is, heeft zijn kenmerken en snelheden in de loop van de tijd en met het gebruik zien evolueren. Elke WiFi-standaard met de identifier 802.11 wordt gevolgd door een letter die de generatie aangeeft.
Aujourd’hui, on considère que les normes 802.11 a/b/g sont quelques peu dépassées. Depuis ses origines en 1 9 9 7, les normes Wi-Fi se sont succédées pour laisser place tout récemment, fin 2019 à la norme Wi-Fi 6E (802.11ax).

Er zijn verschillende manieren van netwerken :

De modus "Infrastructuur"
Een modus waarmee computers met een Wi-Fi-kaart met elkaar kunnen worden verbonden via een of meer toegangspunten (AP's) die als hubs fungeren. In het verleden werd deze methode vooral gebruikt in bedrijven. In dit geval vereist de installatie van een dergelijk netwerk de installatie van "Access Point" (AP)-terminals met regelmatige tussenpozen in het te bestrijken gebied. Terminals, evenals machines, moeten worden geconfigureerd met dezelfde netwerknaam (SSID = Service Set IDentifier) om te kunnen communiceren. Het voordeel van deze modus, in bedrijven, is dat het een verplichte doorgang door het Access Point garandeert : het is dus mogelijk om te controleren wie toegang heeft tot het netwerk. Momenteel bieden ISP's, speciaalzaken en grote winkelketens individuen draadloze routers die werken in de "Infrastructuur"-modus, terwijl ze zeer eenvoudig te configureren zijn.

De "Ad hoc"-modus
Een modus waarmee computers met een Wi-Fi-kaart rechtstreeks kunnen worden aangesloten, zonder gebruik te maken van hardware van derden, zoals een toegangspunt. Deze modus is ideaal om machines snel met elkaar te verbinden zonder extra apparatuur (bijv. het uitwisselen van bestanden tussen mobiele telefoons in de trein, op straat, in een café, enz.). De implementatie van een dergelijk netwerk bestaat uit het configureren van de machines in "Ad hoc"-modus, de selectie van een kanaal (frequentie), een netwerknaam (SSID) die voor iedereen gemeenschappelijk is en, indien nodig, een coderingssleutel. Het voordeel van deze modus is dat er geen hardware van derden nodig is. Dynamische routeringsprotocollen (bijv. OLSR, AODV, enz.) maken het mogelijk om autonome mesh-netwerken te gebruiken waarin het bereik niet beperkt is tot de buren.

Brug-modus
Een bridge access point wordt gebruikt om een of meer access points met elkaar te verbinden om een bekabeld netwerk uit te breiden, bijvoorbeeld tussen twee gebouwen. De verbinding wordt gemaakt op de OSI-laag 2. Een toegangspunt moet werken in de "Root"-modus ("Root Bridge", meestal degene die de internettoegang verdeelt) en de andere moeten er verbinding mee maken in de "Bridge"-modus en vervolgens de verbinding opnieuw verzenden via hun Ethernet-interface. Elk van deze access points kan optioneel worden geconfigureerd in de "Bridge"-modus met clientverbinding. Met deze modus kunt u een brug bouwen terwijl u klanten verwelkomt, zoals de modus "Infrastructuur".

De modus "Range-extender"
Een access point in "Repeater"-modus maakt het mogelijk om een Wi-Fi-signaal verder te herhalen. In tegenstelling tot Bridge Mode blijft de Ethernet-interface inactief. Elke extra "hop" verhoogt echter de latentie van de verbinding. Een repeater heeft ook de neiging om de snelheid van de verbinding te verlagen. De antenne moet namelijk een signaal ontvangen en opnieuw verzenden via dezelfde interface, die in theorie de doorvoer door de helft deelt.

WiFi 6E, ook wel bekend als 6GHz WiFi, vertegenwoordigt een aanzienlijke vooruitgang op het gebied van draadloze netwerken. Deze nieuwe standaard, gebaseerd op de 802.11ax-standaard, biedt een veelheid aan mogelijkheden en voordelen die een revolutie teweegbrengen in de mogelijkheden en prestaties van wifi-netwerken.

Allereerst markeert de overgang van de 802.11ax WiFi-standaard naar WiFi 6E een verduidelijking en vereenvoudiging van de terminologie die wordt gebruikt om de verschillende generaties WiFi te beschrijven. Deze standaardisatie zorgt voor een beter begrip van WiFi-technologieën voor gebruikers en professionals.

Een van de belangrijkste kenmerken van WiFi 6E is de introductie van nieuwe frequenties, met name in de 6 GHz-band. Deze harmonisatie opent nieuwe mogelijkheden voor het gebruik van het radiospectrum, waardoor meer kanalen worden aangeboden en interferentie wordt verminderd. De nieuwe 6 GHz-frequentieband, variërend van 5945 tot 6425 MHz, biedt veel ruimte voor de uitrol van snelle WiFi-netwerken.

Op het gebied van prestaties brengt WiFi 6E verschillende innovaties met zich mee. MiMo (Multiple Inputs, Multiple Outputs) is een techniek waarmee meerdere antennes aan een WiFi-apparaat kunnen worden toegevoegd, waardoor het beter in staat is om meerdere datastromen tegelijk te verwerken. Dit resulteert in een aanzienlijke verbetering van de snelheid en betrouwbaarheid van draadloze verbindingen.

Bovendien biedt WiFi 6E grote prestatievoordelen met functies zoals OFDMA (Orthogonal Frequency-Division Multiple Access) en Mu-MIMO (Multi-User, Multiple Input, Multiple Output). OFDMA maakt een efficiënter gebruik van het radiospectrum mogelijk door kanalen op te splitsen in kleinere subkanalen, waardoor het netwerkverkeer beter kan worden beheerd en de netwerkcapaciteit kan worden vergroot. Mu-MIMO, aan de andere kant, zorgt ervoor dat een WiFi-toegangspunt met meerdere apparaten tegelijk kan communiceren, waardoor de algehele netwerkprestaties worden verbeterd, vooral in dichtbevolkte omgevingen.

Ten slotte wordt ook de levensduur van de batterij van aangesloten apparaten verbeterd dankzij de TWT-technologie (Target Wake Time). Met deze functie kunnen apparaten bepalen wanneer ze stand-by moeten staan en wanneer ze wakker moeten worden om te communiceren met de wifi-hotspot, waardoor het stroomverbruik wordt verminderd en de levensduur van de batterij wordt verlengd.