Pêwendîya înternetê bi beralîkera bêkablo pêkan dibe. Dema hûn xwe digihînin Wi-Fiyê, hûn ê bi beralîkereke bêkablo ve girê bidin û ev jî dihêle ku cîhazên we yên lihevhatî xwe bigihînin înternetê.

Modulation û ragihandina daneyan :
Pêvajoya veguhastina daneyên Wi-Fiyê bi modulasyona sînyalê dest pê dike. Daneyên dîjîtal ên bên şandin, veguherîne sînyalên frekansa radyoyê ya modulated. Ev modulasyon, ji bo temsîlkirina bîtên daneyan dikare teknîkên cuda yên wekî pêlavan (PSK) an jî amplitude (ASK) bi kar bîne.

Frekans û kanal :
Torên Wi-Fiyê di bandên frekansa radyoyê yên bêlîsans da dixebitin, di serî de di bandên 2.4 GHz û 5 GHzê da. Ev band, di kanalan da hatine dabeşkirin, ew jî cûreyên frekansên taybet in ku cîhazên Wi-Fiyê dikarin pêwendîyê pê ra deynin. Qenalên Wi-Fiyê bêyî ku mudaxeleya zêde bikin dihêlin ku gelek tor bi hev ra bijîn.

Gihîştina Pirhejmar :
Ji bo ku gelek cîhaz heman kanalê parve bikin û bi hev ra têkiliyê deynin, Wi-Fi gelek teknîkên xwegihandinê yên wekî Carrier Sense Multiple Access with Çarpışma Avoidance (CSMA/CA) bi kar tîne. Berîya veguhastina daneyan, cîhazeke Wi-Fiyê ji bo çalakîyê li kanalê guhdarî dike. Heke tu çalakîyê tespît neke, dikare daneyên xwe veguhezîne. Wekî din, berî ku careke din biceribîne, li benda kêliyeke rasthatî dimîne.

Encapsulation û protokol :
Daneyên ku dê li ser toreke Wi-Fiyê bên veguhastin, li gorî standardên protokolê yên Wi-Fi (wek IEEE 802.11) di çarçoveyan da tê qefilandin. Di van çarçoveyan da agahîyên wekî navnîşana MAC ya şanderê û wergir, cureyê çarçovê, daneyên bixwe û hwd. hene. Cureyên cuda yên çarçoveyan ji bo cûreyên ragihandinê yên wekî rêveberî, kontrol û çarçoveya daneyan tên bikaranîn.

Têkîliya Piştrastkirin û Girêdanê :
Berî ku cîhazek li ser toreke Wi-Fiyê têkiliyê deyne, divê bi xala xwegihandinê ya Wi-Fi (AP) an jî bi routerê re hevcot bibe û piştrast bike. Ev, bi awayekî tîpîk, pevguherandina peyamên piştrastkirin û girêdanê yên di navbera cîhazê û xala gihîştinê de dihewîne, ku cîhaz ji bo destûra xwe gihandina torê îspat bike bawerîya bawerîyê (wekî şîfreyê) dide.

Şîfrekirin û ewlehî :
Daneyên şîfrekirina daneyên di tora Wi-Fiyê da ji bo astengkirina kesên bêdestûr û agahdariya hesas bixwînin pêwîst e. Protokolên ewlehiyê, wekî Wi-Fi Access 2 (WPA2) û WPA3, ji bo parastina vê parastinê bi rêbazên şîfrekirina bihêz têne çêkirin.

WPA2, ji mêj ve ye ji bo torên Wi-Fiyê standarta ewlehîyê ya bingehîn e. Protokolên şîfrekirinê yên pêşketî yên wekî AES (Standarda Şîfrekirina Pêşketî) bi kar tîne da ku daneyên di ser torê ra derbas dibin ewle bike. Lê belê, bi pêşveçûna êrîş û teknolojîyên kompîturê ra, rêbazên nû yên şîfrekirin û ewlehîyê pêwîst bûne.

WPA3, dema dawî ya protokolên ewlehîyê yên Wi-Fiyê, li vir tê. WPA3, teknîkên şîfrekirinê yên zexmtir û parastina baştir a li dijî êrîşên hêzên hov jî di nav da gelek pêşdaçûnan bi xwe ra tîne. Di heman demê da taybetmendîyên wekî parastina daneyan ya takekesî ku ewlehîya torên Wi-Fiyê bi pêş ve dibe, bi taybetî jî li hawîrdorên ku gelek cîhaz di heman demê da pêwendîyê datîne, pêşkêş dike.

Ji bilî şîfrekirinê, torên Wi-Fiyê ji bo piştrastkirina nasnameya bikarhêner û cîhazan dikarin teknîkên piştrastkirinê jî bi kar bînin. Bo nimûne, torên sazîyê, ji bo ku tenê bikarhênerên destûrkirî bikarin xwe bigihînin torê, dikarin pergalên piştrastkirina sertîfîkayê an jî navên bikarhêneran û şîfreyan bi cih bikin.

Teknolojîya Wi-Fiyê ku ji ber vê yekê standardîze bûye, taybetmendî û leza wê bi demê re û bi bikaranînê pêş dikeve. Her standardên WiFiyê yên bi nimreya 802.11ê, li dû wê nameyekê ye ku nifşê xwe dîyar dike.
Aujourd’hui, on considère que les normes 802.11 a/b/g sont quelques peu dépassées. Depuis ses origines en 1 9 9 7, les normes Wi-Fi se sont succédées pour laisser place tout récemment, fin 2019 à la norme Wi-Fi 6E (802.11ax).

Modên cuda yên torê hene :

Moda "Binesazî"
Moda ku dihêle kompîturên xwedî karta Wi-Fi yê bi rêya xaleke gihîjtinê (AP) ku wekî hub tevdigerin bi hev ra bihên girêdan. Di dema bihurî de ev rêbaz bi giranî li şîrketan dihat bikaranîn. Di vê rewşê da, sazkirina toreke wiha hewce dike ku termînalên "Access Point" (AP) di navberên asayî yên li herêmê da bên nixumandin. Ji bo ku hûn bikarin pêwendîyê deynin divê termînal û makîne jî bi heman navê torê (SSID = Seta Servîsê IDentifier) bên vesazkirin. Feydeya vê modê, di şîrketan da, ew e ku derbasbûneka mecbûrî ya di Access Pointê da garantî dike : Ji ber vê yekê dibe ku mirov kontrol bike bê ka kî xwe digihîne torê. Niha, ISS, firoşgehên taybet û firoşgehên mezin, beralîkerên bêqablo yên di moda "Binesazîyê" da dixebitin, di heman demê da vesazkirina wan pir hêsan e.

Moda "Ad hoc"
Modeke ku dihêle kompîturên bi karta Wi-Fi rasterast bihên girêdan, bêyî ku amûrên sêyem ên wekî xala gihîştinê bi kar bînin. Ev mod ji bo makîneyên bêyî alavên zêde bi hev re bi hev re têkildar in (wek mînak di navbera telefonên mobîl de li trênê, li kolanê, li kafeyekê û hwd.) Sepana toreke bi vî rengî, ji mîhengkirina makîneyên di moda "Ad hoc"ê, hilbijartina kanalekê (frekans), navê torê (SSID) ya hevpar û heke hewce bike, bişkoka şîfrekirinê pêk tê. Feydeya vê modê ew e ku hewceyî bi hardwera alîyê sêyem nîne. Protokolên rêvekirinê yên dînamîk (mînak OLSR, AODV û hwd.) bikarînana torên xwemalî yên xwemalî yên ku qada wê bi cîranên xwe ve ne sînordar e, pêkan dike.

Moda Pirê
Xala gihîştina pirê, ji bo dirêjkirina toreke kabloyî ya wekî di navbera du avahîyan da, ji bo girêdana pûanek an jî zêdetir xalên gihîştinê bi hev ra dihê bikarînan. Têkilî di tebeqeya 2. a OSI de tê kirin. Pêdivî ye ku xala gihîştinê di moda "Root" ("Root Bridge", bi gelemperî ya ku gihîştina înternetê belav dike) û yên din jî bi wê re di moda "Bridge" de têkildar bikin û paşê girêdanê li ser navrûya Ethernet veguhêzin. Her yek ji van xalên gihîştinê bi awayekî vebijarkî dikarin di moda "Bridge" de bi girêdana mişterîyan ra bên vesazkirin. Ev moda we dihêle ku hûn pirekê ava bikin, di heman demê da mişterîyên wekî moda "Binesazîyê" pêşwazî dikin.

Moda "Range-extender"
Xala gihîştinê ya di moda "Dubareker"ê da dihêle ku sînyaleke Wi-Fiyê zêdetir bihê dubarekirin. Berevajî Moda Pirê, navrûya Ethernet neçalak dimîne. Lê belê her "hop" ek derengiya girêdanê zêde dike. Her wiha dubareker xwedî meyla kêmkirina leza girêdanê ye. Bi rastî jî, antena wê divê sînyalekê bistîne û bi rêya heman navrûyê veguhêze, ku di teoriyê da temamê bi nîvî dabeş dike.

WiFi 6E, wekî 6GHz WiFi jî tê zanîn, di qada tora bêkablo da pêşketineke girîng temsîl dike. Ev standarda nû, li ser bingeha standarda 802.11ax, derfet û feydeyên pirjimar pêşkêş dike ku kapasîte û performansa torên WiFi şoreş dike.

Di serî de, veguhestina ji standarda 802.11ax WiFi ji WiFi 6E re di terminolojiya ku ji bo nifşên cuda yên WiFi tê bikaranîn de zelalkirin û hêsankirin nîşan dide. Ev standardîzasyon dihêle ku ji bo bikarhêner û profesyonelan teknolojîyên WiFiyê baştir bê famkirin.

Yek ji taybetmendiyên sereke yên WiFi 6Eyê, bi taybetî di banda 6 GHzda danasîna frekansên nû ye. Ev lihevkirin ji bo bikaranîna spektrûma radyoyê derfetên nû vedike û bi vî rengî bêhtir qenal pêşkêş dike û destwerdanê kêm dike. Banda frekansa 6 GHz ya nû ku ji 5945an heta 6425 MHzê ye, ji bo belavkirina torên WiFiyên bilez cihekî girîng pêşkêş dike.

Di warê performansê da, WiFi 6E gelek nûbûnan bi xwe ra tîne. MiMo (Têketinên Pirjimar, Pirjimar) teknîkek e ku dihêle ku gelek anten li cîhaza WiFiyê were zêdekirin û di heman demê da kapasîteya xwe ya ji bo birêvebirina gelek daneyan zêde dike. Ev, di lez û ewletîya têkîliyên bêkablo da bi pêşketineke girîng encam dide.

Wekî din, WiFi 6E bi taybetmendiyên wekî OFDMA (Orthogonal Frekans-Division Multiple Access) û Mu-MIMO (Pir-Bikarhêner, MultiInput, Multiple Output) feydeyên performansa mezin pêşkêş dike. OFDMA, bi dabeşkirina qenalên biçûk ên bin-qenalên biçûk, bikarînana spektruma radyoyê ya bi bandortir bi kar tîne, ev jî dihêle ku trafîka torê baştir bê birêvebirin û kapasîteya torê zêde bibe. Ji alîyê din ve, Mu-MIMO, derfetê dide xaleka gihîjtina WiFiyê ku di heman demê da bi gelek amûran ra têkiliyê deyne, bi taybetî jî li jîngehên ku gelek caran lê dijîn performansa torê bi pêş ve dibe.

Di dawîyê da, bi saya teknolojîya TWTyê (Dema Hişyarbûnê ya Armanc) temenê bataryayê ya amûrên girêdayî jî baştir dibe. Ev taybetmendî dihêle ku cîhaz wexta ku pêdivîya wan bi sekinandinê hebe û ji bo pêwendîya bi cîhaza WiFiyê ra hişyar bibin, bikaranîna hêzê kêm bikin û temenê bataryayê dirêj bikin.