Internetverbinding word moontlik gemaak deur middel van 'n draadlose router. As u toegang tot Wi-Fi kry, koppel u aan 'n draadlose router, waarmee u versoenbare toestelle toegang tot die internet kan kry.

Modulasie en data-oordrag :
Die proses om Wi-Fi-data oor te dra, begin met seinmodulasie. Die digitale data wat gestuur moet word, word omgeskakel in gemoduleerde radiofrekwensie seine. Hierdie modulasie kan verskillende tegnieke gebruik, soos fasemodulasie (PSK) of amplitude (ASK), om databits voor te stel.

Frekwensies en kanale :
Wi-Fi-netwerke werk in die ongelisensieerde radiofrekwensiebande, hoofsaaklik in die 2,4 GHz- en 5 GHz-bande. Hierdie bande word in kanale verdeel, wat spesifieke frekwensiereekse is waarop Wi-Fi-toestelle kan kommunikeer. Wi-Fi-kanale laat verskeie netwerke toe om saam te bestaan sonder oormatige inmenging.

Veelvuldige toegang :
Om verskeie toestelle toe te laat om dieselfde kanaal te deel en gelyktydig te kommunikeer, gebruik Wi-Fi verskeie toegangstegnieke, soos Carrier Sense Multiple Access with Collision Avoidance (CSMA/CA). Voordat data oorgedra word, luister 'n Wi-Fi-toestel na die kanaal vir aktiwiteit. As dit geen aktiwiteit opspoor nie, kan dit sy data oordra. Andersins wag dit vir 'n ewekansige oomblik voordat u weer probeer.

Inkapseling en protokolle :
Die data wat oor 'n Wi-Fi-netwerk oorgedra moet word, word in rame saamgevat, in ooreenstemming met Wi-Fi-protokolstandaarde (soos IEEE 802.11). Hierdie rame bevat inligting soos die MAC-adres van die sender en ontvanger, die tipe raam, die data self, ensovoorts. Verskillende soorte rame word gebruik vir verskillende soorte kommunikasie, soos bestuur, beheer en datarame.

Verifikasie en skakeling :
Voordat 'n toestel oor 'n Wi-Fi-netwerk kan kommunikeer, moet dit 'n Wi-Fi-toegangspunt (AP) of router verifieer en koppel. Dit behels gewoonlik 'n uitruil van verifikasie- en assosiasieboodskappe tussen die toestel en die toegangspunt, waar die toestel geloofsbriewe (soos 'n wagwoord) verskaf om die magtiging daarvan vir toegang tot die netwerk te bewys.

Enkripsie en sekuriteit :
Die enkriptering van data in 'n Wi-Fi-netwerk is noodsaaklik om te verhoed dat ongemagtigde persone sensitiewe inligting onderskep en lees. Sekuriteitsprotokolle, soos Wi-Fi Protected Access 2 (WPA2) en WPA3, is ontwerp om hierdie beskerming te bied deur robuuste enkripsiemetodes te gebruik.

WPA2 is lank reeds die primêre sekuriteitstandaard vir Wi-Fi-netwerke. Dit gebruik gevorderde enkripsieprotokolle, soos AES (Advanced Encryption Standard), om data tydens vervoer oor die netwerk te beveilig. Met die evolusie van rekenaaraanvalle en -tegnologieë het nuwe enkripsie- en sekuriteitsmetodes egter nodig geword.

Dit is waar WPA3, die nuutste herhaling van Wi-Fi-sekuriteitsprotokolle, inkom. WPA3 bring verskeie verbeterings op sy voorganger, insluitend meer robuuste koderingstegnieke en beter beskerming teen brute kragaanvalle. Dit stel ook funksies soos Individualized Data Protection bekend wat die veiligheid van Wi-Fi-netwerke verbeter, veral in omgewings waar baie toestelle gelyktydig verbind.

Benewens enkripsie, kan Wi-Fi-netwerke ook verifikasietegnieke gebruik om die identiteit van gebruikers en toestelle te verifieer. Korporatiewe netwerke kan byvoorbeeld sertifikaatgebaseerde verifikasiestelsels of gebruikersname en wagwoorde implementeer om te verseker dat slegs gemagtigde gebruikers toegang tot die netwerk het.

Wi-Fi-tegnologie, wat dus gestandaardiseer is, het gesien hoe sy eienskappe en snelhede oor tyd en met gebruik ontwikkel. Elke WiFi-standaard met die identifiseerder 802.11 word gevolg deur 'n brief wat die generasie daarvan uitdruk.
Aujourd’hui, on considère que les normes 802.11 a/b/g sont quelques peu dépassées. Depuis ses origines en 1 9 9 7, les normes Wi-Fi se sont succédées pour laisser place tout récemment, fin 2019 à la norme Wi-Fi 6E (802.11ax).

Daar is verskillende maniere van netwerk :

Die modus "Infrastruktuur"
'N Modus waarmee rekenaars met 'n Wi-Fi-kaart aan mekaar gekoppel kan word via een of meer toegangspunte (AP's) wat as hubs dien. In die verlede is hierdie metode hoofsaaklik in maatskappye gebruik. In hierdie geval vereis die installering van so 'n netwerk die installering van "Access Point" (AP) terminale met gereelde tussenposes in die gebied wat gedek moet word. Terminale, sowel as masjiene, moet met dieselfde netwerknaam (SSID = Service Set IDentifier) gekonfigureer word om te kan kommunikeer. Die voordeel van hierdie modus, by ondernemings, is dat dit 'n verpligte deurgang deur die toegangspunt waarborg : dit is dus moontlik om te kyk wie toegang tot die netwerk het. Tans bied ISP's, spesialiteitswinkels en groot bokswinkels individue draadlose routers wat in die "Infrastruktuur" -modus werk, terwyl dit baie maklik is om op te stel.

Die "Ad hoc" -modus
'N Modus waarmee rekenaars met 'n Wi-Fi-kaart direk gekoppel kan word, sonder om hardeware van derdepartye soos 'n toegangspunt te gebruik. Hierdie modus is ideaal om masjiene vinnig met mekaar te verbind sonder ekstra toerusting (bv. om lêers tussen selfone op 'n trein, in die straat, in 'n kafee, ens.) uit te ruil. Die implementering van so 'n netwerk bestaan uit die opstel van die masjiene in die "Ad hoc" -modus, die keuse van 'n kanaal (frekwensie), 'n netwerknaam (SSID) wat algemeen is vir almal en, indien nodig, 'n koderingsleutel. Die voordeel van hierdie modus is dat dit nie hardeware van derdepartye benodig nie. Dinamiese roeteringsprotokolle (byvoorbeeld OLSR, AODV, ens.) maak dit moontlik om outonome maasnetwerke te gebruik waarin die reeks nie tot sy bure beperk is nie.

Brug af
'n Brugtoegangspunt word gebruik om een of meer toegangspunte aan mekaar te koppel om 'n bedrade netwerk, soos tussen twee geboue, uit te brei. Die verbinding word gemaak by die OSI-laag 2. 'N Toegangspunt moet in die "Root" -modus werk ("Root Bridge", gewoonlik die een wat internettoegang versprei) en die ander koppel daaraan in die "Bridge" -modus en stuur dan die verbinding oor hul Ethernet-koppelvlak. Elk van hierdie toegangspunte kan opsioneel in die "Bridge" -modus met kliëntverbinding gekonfigureer word. Met hierdie modus kan u 'n brug bou terwyl u kliënte soos die "Infrastruktuur" -modus verwelkom.

Die modus "Range-extender"
Met 'n toegangspunt in die "Herhaler" -modus kan 'n Wi-Fi-sein verder herhaal word. Anders as brugmodus, bly die Ethernet-koppelvlak onaktief. Elke bykomende "hop" verhoog egter die vertraging van die verbinding. 'N Herhaler het ook die neiging om die snelheid van die verbinding te verlaag. Die antenna moet inderdaad 'n sein ontvang en dit deur dieselfde koppelvlak herstuur, wat in teorie die deurset met die helfte verdeel.

WiFi 6E, ook bekend as 6GHz WiFi, verteenwoordig 'n beduidende vooruitgang op die gebied van draadlose netwerke. Hierdie nuwe standaard, gebaseer op die 802.11ax-standaard, bied 'n menigte moontlikhede en voordele wat die vermoëns en prestasie van WiFi-netwerke revolusioneer.

In die eerste plek is die oorgang van die 802.11ax WiFi-standaard na WiFi 6E 'n verduideliking en vereenvoudiging in die terminologie wat gebruik word om die verskillende generasies WiFi te beskryf. Hierdie standaardisering laat 'n beter begrip van WiFi-tegnologieë vir gebruikers en professionele persone toe.

Een van die belangrikste kenmerke van WiFi 6E is die bekendstelling van nuwe frekwensies, spesifiek in die 6 GHz-band. Hierdie harmonisering bied nuwe moontlikhede vir die gebruik van die radiospektrum en bied dus meer kanale en verminder interferensie. Die nuwe frekwensieband van 6 GHz, wat wissel van 5945 tot 6425 MHz, bied aansienlike ruimte vir die ontplooiing van hoëspoed-WiFi-netwerke.

Wat prestasie betref, bring WiFi 6E verskeie innovasies. MiMo (Multiple Inputs, Multiple Outputs) is 'n tegniek waarmee verskeie antennas by 'n WiFi-toestel gevoeg kan word, wat die vermoë verhoog om verskeie datastrome gelyktydig te hanteer. Dit lei tot 'n beduidende verbetering in die spoed en betroubaarheid van draadlose verbindings.

Daarbenewens bied WiFi 6E groot prestasievoordele met funksies soos OFDMA (Orthogonal Frequency-Division Multiple Access) en Mu-MIMO (Multi-User, Multiple Input, Multiple Output). OFDMA maak meer doeltreffende gebruik van radiospektrum moontlik deur kanale in kleiner subkanale te verdeel, wat beter bestuur van netwerkverkeer en verhoogde netwerkkapasiteit moontlik maak. Mu-MIMO, aan die ander kant, laat 'n WiFi-toegangspunt toe om gelyktydig met verskeie toestelle te kommunikeer, wat die algehele netwerkprestasie verbeter, veral in digbevolkte omgewings.

Laastens word die batterylewe van gekoppelde toestelle ook verbeter danksy TWT (Target Wake Time) tegnologie. Met hierdie funksie kan toestelle bepaal wanneer hulle op bystand moet wees en wanneer hulle moet wakker word om met die WiFi-hotspot te kommunikeer, kragverbruik te verminder en die batterylewe te verleng.