ઇલેક્ટ્રિક મોટર રોટરને દિશામાન કરવાનું શક્ય બનાવે છે જેથી તે હંમેશા પવનની સામે રહે.

બ્લેડ્સ પવનની ગતિઊર્જા (તેની હિલચાલને કારણે શરીર પાસે રહેલી ઊર્જા)ને યાંત્રિક ઊર્જા (બ્લેડની યાંત્રિક હિલચાલ)માં રૂપાંતરિત કરવાનું શક્ય બનાવે છે.
પવન બ્લેડને પ્રતિ મિનિટ ૧૦ થી ૨૫ ક્રાંતિની વચ્ચે ફેરવે છે. બ્લેડ્સના પરિભ્રમણની ગતિ તેમના કદ પર આધાર રાખે છે : તેઓ જેટલા મોટા હોય છે, તેટલી જ ઝડપથી તેઓ પરિભ્રમણ કરે છે.

જનરેટર યાંત્રિક ઊર્જાનું વિદ્યુત

જંગલમાં

ઊર્જામાં રૂપાંતર કરે છે. મોટા ભાગના જનરેટરને વીજળી પેદા કરવા માટે ઊંચી ઝડપે (પ્રતિ મિનિટ 1,000થી 2,000 રિવોલ્યુશન) ચલાવવાની જરૂર પડે છે.
તેથી સૌપ્રથમ એ જરૂરી છે કે બ્લેડ્સની યાંત્રિક ઊર્જા મલ્ટીપ્લાયરમાંથી પસાર થાય છે, જેની ભૂમિકા ધીમી ટ્રાન્સમિશન શાફ્ટની હિલચાલને વેગ આપવાની છે, જે બ્લેડ્સ સાથે જોડાય છે, જે જનરેટર સાથે જોડાયેલી ઝડપી શાફ્ટ સુધી જાય છે.

જનરેટર દ્વારા ઉત્પન્ન થતી વીજળીમાં લગભગ 690 વોલ્ટનો વોલ્ટેજ હોય છે, જેનો સીધો ઉપયોગ કરી શકાતો નથી, તેને કન્વર્ટર દ્વારા પ્રક્રિયા કરવામાં આવે છે અને તેનો વોલ્ટેજ વધારીને 20,000 વોલ્ટ કરવામાં આવે છે.
તે પછી તેને વીજળી ગ્રીડમાં ઇન્જેક્ટ કરવામાં આવે છે અને ગ્રાહકોને તેનું વિતરણ કરી શકાય છે.

ઓનશોર વિન્ડ ટર્બાઇનના કિસ્સામાં પાયો, ઘણીવાર વર્તુળાકાર અને પ્રબલિત કોંક્રિટ, જે એકંદર માળખું જાળવી રાખે છે;


માસ્ટ 6 અથવા ટાવર જેના તળિયે આપણે ટ્રાન્સફોર્મર શોધીએ છીએ જે તેને નેટવર્કમાં દાખલ કરવા માટે ઉત્પન્ન થતી વીજળીના વોલ્ટેજને વધારવાની મંજૂરી આપે છે;


નેસેલ 4, વિવિધ યાંત્રિક તત્વોને આવાસ આપતા માસ્ટ દ્વારા સમર્થિત માળખું. ડાયરેક્ટ ડ્રાઇવ વિન્ડ ટર્બાઇનને ગીયર ટ્રેન (ગીયરબોક્સ/ગીયરબોક્સ 5)થી સજ્જ કરતા અલગ તારવવામાં આવે છે, જે ઉપયોગમાં લેવાયેલા અલ્ટરનેટરના પ્રકાર પર આધાર રાખે છે.
પરંપરાગત વૈકલ્પિક માટે રોટરની પ્રારંભિક હિલચાલના સંદર્ભમાં પરિભ્રમણ ગતિના અનુકૂલનની જરૂર પડે છે.

રોટર 2, પવનની ટર્બાઇનનો એક ફરતો ભાગ છે, જે તીવ્ર અને નિયમિત પવનને પકડવા માટે ઊંચો મૂકવામાં આવે છે. તે સંમિશ્રિત પદાર્થની બનેલી 1 બ્લેડથી બનેલી છે, જે પવનની ગતિઊર્જા દ્વારા ગતિમાં આવે છે.
હબ દ્વારા જોડાયેલા, તે દરેક સરેરાશ 25 થી 60 મીટર લાંબા હોઈ શકે છે અને પ્રતિ મિનિટ 5 થી 25 પરિભ્રમણની ઝડપે ફરે છે.

શક્તિ એ એક સેકંડમાં ઉત્પન્ન થતી કે પ્રસારિત થતી ઊર્જાનો જથ્થો છે. હાલમાં લગાવવામાં આવેલા વિન્ડ ટર્બાઇનમાં મહત્તમ 2થી 4 મેગાવોટની વીજળી હોય છે, જ્યારે પવન પૂરતો મજબૂત હોય છે.




વિન્ડ ટર્બાઇન દ્વારા મેળવવામાં આવતી ઊર્જા પવનની ગતિ ઊર્જાના સમપ્રમાણમાં હોય છે જે વિન્ડ ટર્બાઇનમાંથી પસાર થાય છે.


આ બધી ઊર્જા મેળવી શકાતી નથી કારણ કે પવનના ટર્બાઇન પછી પવનની ગતિ શૂન્ય હોતી નથી.



ચોક્કસ સ્થળ પર વિન્ડ ટર્બાઇનના પરિમાણો અને પવનની ગતિ જાણીને, આપણે આ ફોર્મ્યુલાનો ઉપયોગ કરીને, વિન્ડ ટર્બાઇનની શક્તિનું મૂલ્યાંકન કરી શકીએ છીએ.

વ્યવહારમાં, વિન્ડ ટર્બાઇનની ઉપયોગી શક્તિ P કરતા ઓછી હોય છે. આનું કારણ એ છે કે, પવનથી લઈને વિતરણ સુધી, ઊર્જા રૂપાંતરણના કેટલાક તબક્કાઓ છે, જે દરેક તેની પોતાની કાર્યક્ષમતા ધરાવે છે :


પ્રોપેલરની ગતિ ઊર્જા તરફ પવન
ટ્રાન્સફોર્મરમાં વીજળીનું જનરેટર
વિતરણમાં સંગ્રહ કરવા માટે રેક્ટિફાયર.


મહત્તમ કાર્યક્ષમતા 60-65% છે. કોમર્શિયલ વિન્ડ ટર્બાઇન માટે તેની કાર્યક્ષમતા 30થી 50 ટકાની રેન્જમાં હોય છે.

જો તે હંમેશા પૂર્ણ ઊર્જાથી કામ કરતું ન હોય તો પણ વિન્ડ ટર્બાઇન સરેરાશ 90% કરતા વધુ સમય વિદ્યુત

જંગલમાં

નું સંચાલન કરે છે અને તેનું ઉત્પાદન કરે છે.

વિન્ડ ટર્બાઇનની "ડિલિવરેબિલિટી"ની કલ્પનાને દર્શાવવા માટે ઊર્જા કંપનીઓ લોડ ફેક્ટર તરીકે ઓળખાતા સૂચકનો ઉપયોગ કરે છે. આ સૂચક વિદ્યુત

જંગલમાં

ઉત્પાદન એકમ દ્વારા ઉત્પન્ન થતી ઊર્જા અને જો તે સતત તેની મહત્તમ ઊર્જાથી કામ કરતું હોત તો તે જે ઊર્જાનું ઉત્પાદન કરી શક્યું હોત તે વચ્ચેના ગુણોત્તરને માપે છે.
સરેરાશ વિન્ડ લોડ ફેક્ટર 23% છે.