

Οι ανεμογεννήτριες
Γενικά αποτελούνται από τρία πτερύγια που υποστηρίζονται από έναν κόμβο που αποτελεί τον ρότορα και τοποθετούνται στην κορυφή ενός κατακόρυφου ιστού. Αυτό το συγκρότημα στερεώνεται από ένα nacelle που στεγάζει μια γεννήτρια.
Ένας ηλεκτροκινητήρας καθιστά δυνατό τον προσανατολισμό του ρότορα έτσι ώστε να είναι πάντα στραμμένος προς τον άνεμο.
Οι λεπίδες καθιστούν δυνατή τη μετατροπή της κινητικής ενέργειας του ανέμου (ενέργεια που διαθέτει ένα σώμα λόγω της κίνησής του) σε μηχανική ενέργεια (μηχανική κίνηση των λεπίδων).
Ο άνεμος περιστρέφει τα πτερύγια μεταξύ 10 και 25 στροφών ανά λεπτό. Η ταχύτητα περιστροφής των λεπίδων εξαρτάται από το μέγεθός τους : όσο μεγαλύτερες είναι, τόσο λιγότερο γρήγορα περιστρέφονται.
Η γεννήτρια μετατρέπει τη μηχανική ενέργεια σε ηλεκτρική. Οι περισσότερες γεννήτριες πρέπει να λειτουργούν σε υψηλές ταχύτητες (1.000 έως 2.000 στροφές ανά λεπτό) για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.
Επομένως, είναι πρώτα απαραίτητο η μηχανική ενέργεια των πτερυγίων να διέρχεται από έναν πολλαπλασιαστή του οποίου ο ρόλος είναι να επιταχύνει την κίνηση του άξονα αργής μετάδοσης, σε συνδυασμό με τα πτερύγια, στον γρήγορο άξονα που συνδέεται με τη γεννήτρια.
Η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται από τη γεννήτρια έχει τάση περίπου 690 βολτ που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί άμεσα, επεξεργάζεται μέσω μετατροπέα και η τάση της αυξάνεται στα 20.000 βολτ.
Στη συνέχεια εγχέεται στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας και μπορεί να διανεμηθεί στους καταναλωτές.